21 ene 2009

Nudos de garganta


Hai días (os días de nudo de garganta) nos que todo desfila por diante de ti sin que che importe unha merda, aínda que señan cousas importantísimas para a humanidade enteira.


Todas esas trapalladas ás que damos tanta importancia no día a día, que nos rodean de lonxe ou non tan lonxe, quedan completamente eclipsadas cando o máis cercano falla. Non sei si pasa o mesmo coas personas
"estudiadas", "lidas", as "eminencias"... pero polo menos para a xente simple (coma min) o mundo pode pecharse nun segundo. Cando fallamos, todo desaparece: a crise, a bolsa, Obama, o 1 de marzo, e o 2, e o 3...

De repente, para unha persona simple (coma min) temas que sigo casi con obsesión fanse nimios, traballos que parecen vitales, difumínanse; xente a quen ontes sorría empeza a preguntarse porqué hoxe non; e a fame (ou gula) que sempre tiven convírtese nunha nudo na garganta que é imposible tragar.

Decíao John Lennon (e era moi listo, aínda que non sei si chegaría a ser "estudiado", "lido", ou "unha eminencia"): a nosa vida é o que pasa mentres facemos outros plans, nos preocupamos doutras historias, falamos da vida de outros. Atendemos a cousas que poden ser moi, moi importantes para a humanidade enteira, que fan o noso día a día sobre unha base máis ou menos forte. Saber de moitas cousas é importante, é bonito, danos nivel e danos de qué falar. Eso pensamos as personas simples (coma min).

Ser "estudiado", ser "lido"... entretén moito nesta vida. Quén me dera chegar algún día a ser a metade de sabia que moita da xente "estudiada" que coñezo. Aprender a facer que o mundo seña tan sinxelo como para ver todo nos libros, ou centrar o universo en Obama, crise e bolsa...estou desexando chegar a ser "unha eminencia".

Seguramente así aprenderei a tragar nudos de garganta. E si non... qué?



15 ene 2009

Un post de los serios...

Escribo este post (que es de los primeros serios que escribo) por una información que salió el sábado pasado en La Voz y que me tocó un poco la fibra.

Me refiero a un secundario sobre el Pesca 2 y el PP, que pide que el helicóptero pueda actuar siempre, a raíz de que no quiso trasladar a una paciente hace unos días. Aunque se agradece que sea publicado algo sobre ese asunto, me parece que todos deberíamos tener mucho cuidado con introducir politiqueo de por medio. Es cierto que el PP pide lo que pide, que hace bien, pero creo que tanto el PP como los medios deberían saber profundizar en los aspectos más importantes, sobre todo cuando hay personas humanas (como diría la duquesa) de por medio.

Aparte de todas las animaladas que se escucharon sobre el tema, a modo de excusa, por parte del responsable del helicóptero y las dos consellerías, creo que el PP no es el protagonista de semejante información, por mucho ruido que haga. Entiendo que el PP se suba al carro y pida lo que estamos pidiendo todos los seres humanos que conocemos el asunto, y más los cercanos, y todos los que saben que a cualquiera de nosotros nos puede afectar este tema. Y que lo pidan también los demás partidos e incluso las asociaciones de vecinos (lo cual sería incluso más lógico). Pero de ahí a ponerlos como voceros de esa petición, debería haber un trecho largo.

Y lo que quiero decir es: Esa reivindicación de que el Hospital da Costa pueda "exigir" (no "pedir" o "mendigar", como hace ahora) ayuda al Pesca 2 lleva haciéndose desde que nació el hospital da Costa, y la hace el propio hospital, y se hizo con varias gerencias de varios colores, y no solo desde que el PP no está en las Consellerías. Lo que haga el BNG, el PP y el PSOE me parece estupendísimo, pero no es el PP el único que pide eso (aunque sí que lo sea en el ámbito de los partidos políticos), son la gran mayoría de los trabajadores de ese hospital, independientemente de los partidos políticos, apoyados o no por algunos.

Me ha parecido un error enfocarlo como un tema político nada más. En el articulito no se menciona al personal del hospital que lleva reivindicando eso 20 años en ningún momento. Lo que me desencanta del periodismo es que se puede llegar a hacer gilipolleces y pensar que se hacen con razón, y una de ellas es poner a los políticos como protagonistas hasta de la Guerra de las Galaxias, cuando solo son políticos.