13 may 2009

"Volveré a ese lugar donde nací"


La imaginación no me llevaba allí desde hacía mucho tiempo. La vida sigue, y mil ocupaciones cerraron con llave uno de los armaritos de mi cerebro durante casi dos años (ya...).

Hoy, con la noticia de la muerte de otro genio, al que tenía olvidado, se abrió de golpe ese armario.Con los primeros acordes que tantísimas noches escuché.


Noches en las que no podía cerrar esa puerta ni dejar de llorar, en las que aprendí a controlar ese nudo que va subiendo garganta arriba cuando ya no puedes más... y que hoy se manifiesta, después de tanto tiempo.
Antonio Vega puso banda sonora a los meses más tristes de mi vida. Quizá por eso hacía ya tiempo que dejé de escucharle, porque me dolía horrores.
Puede que sea también por eso que había llegado a borrar su nombre de mi cabeza.
Incluso sus canciones.

A Antonio Vega, desde hoy, le debo otro momento más de tristeza que se suma a los de hace dos años. Otro momento de lágrimas que vuelven a arder en los ojos, de recuerdos casi olvidados de cuando los campos eran infinitos, y también lo eran las tardes de sábado (cuando los sábados eran diferentes).

Le debo el haber vuelto a sentir una de las sensaciones más terribles que sentí nunca: el miedo a seguir adelante sin un trocito de mi. Le debo haber revivido con una de sus canciones el momento que más marcó mi vida, mi carácter y mi ánimo. El peor momento.


Así que tengo que darle las gracias infinitamente a Antonio Vega.

Gracias porque había solo una cosa que me daba más miedo que revivir todo eso, y era olvidarlo. Olvidar dónde estaba el sitio de mi recreo, y dónde sigue estando.

"Porque la muerte, ese accidente, es lo de menos."

Descansa en paz, genio.





5 may 2009

"Odio abril", de Xosé Carlos Caneiro

Cada vez é máis frecuente ver a Xosé Carlos Caneiro enlazado en blogs de xente que coñezo. Desde o 23, decembro, tamén neste.
E a columna de hoxe merece un humilde link no meu banco das mentiras.
Odio Abril, Xosé Carlos Caneiro (La Voz de Galicia)

4 may 2009

GZ

Cando cantas, eu canto pola túa liberdade
Cando choras, eu tamén choro a túa mágoa
O meu país olvidou todo o tempo quen eras
Mais por salvar-te, pódese loitar.