Ano novo, oportunidade nova...

Oportunidade para perder o medo ao que vai vir, a deixar atrás o que xa pasou. Non hai por que tropezar si se avanza con paso decidido: tropezas cando vas acojonado. O que te bote para atrais, pégalle unha patada no cu e pásalle por encima, ti vales, ti o sabes. A qué ven ese medo a ser feliz? Quen non arrisca, quen non se enfronta, quen vive a medias, non gaña nada nunca. Non te enganes: nada, nunca.

Non te contentes coa mediocridade, non odies o día a día esperando a que veña o mañá. Espabila, ou perderás o teu futuro. E despois non odiarás o día a día esperando por un mañá, odiarás o mañá por saber que o pasarás esperando que volva o que un día foi, a que veña a ti de novo o que un día era teu, coa certeza de que non vai volver nunca. As oportunidades non volven, joder.

Espabilemos, se ti o fas, eu tamén. Ano novo, oportunidade nova... :)